Aleksander i Elżbieta Tarnawscy
Aleksander Tarnawski ps. Upłaz, Wierch
Elżbieta Kamińska-Tarnawska
CICHOCIEMNI, czyli żołnierze polscy szkoleni w Wielkiej Brytanii do zadań specjalnych (dywersji, sabotażu, wywiadu, łączności i prowadzenia działań partyzanckich), wysyłani byli do okupowanej Polski początkowo z Wielkiej Brytanii, a następnie, od końca 1943 r., z bazy we Włoszech. Wszyscy byli ochotnikami. Pełniąc służbę w szeregach ZWZ-AK stali się elitą Polski Walczącej.
Aleksander Jan Michał Tarnawski ps. Upłaz, Wierch – polski inżynier chemik, podporucznik broni pancernych Polskich Sił Zbrojnych i Armii Krajowej, ostatni żyjący CICHOCIEMNY , major Wojska Polskiego w stanie spoczynku, urodził się 8 stycznia 1921 roku w Słocinie. Po wybuchu wojny przekroczył granicę polsko-węgierską i przedostał się do Francji, gdzie został przydzielony do I batalionu 1 pułku piechoty 1 Dywizji Grenadierów.
Od kwietnia 1940 roku szkolił się w Szkole Podchorążych Piechoty w Camp de Coëtquidan. Od października 1941 roku do 22 maja 1943 roku pełnił służbę wojskową w 1 Pułku Pancernym, a później w 1 Dywizji Pancernej. W Wielkiej Brytanii zgłosił się do służby w Armii Krajowej. Po konspiracyjnym przeszkoleniu w dywersji i broni pancernej został zaprzysiężony 23 września 1943 roku w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza.
Zrzut do Polski A. Tarnawskiego w ramach operacji „Weller 12”, miał miejsce w nocy z 16 na 17 kwietnia 1944 roku. Od maja 1944 roku pełnił służbę w Okręgu Nowogródek Armii Krajowej w VII batalionie 77 pułku piechoty AK, jako instruktor dywersji i sabotażu w I Obwodzie Szczuczyn. W dniu 7 września 2014 roku, w wieku 93 lat, wykonał w tandemie spadochronowym kolejny skok z żołnierzami jednostki GROM im. Cichociemnych Spadochroniarzy Armii Krajowej.
Elżbieta Kamińska-Tarnawska – żona Aleksandra Tarnawskiego, absolwentka Wydziału Mat.- Fiz.- Chem. UJ. W latach 1961-2018 zatrudniona na stanowisku asystenta, adiunkta i starszego specjalisty w Instytucie Inżynierii Materiałowej Tworzyw i Barwników.
